Dzisiejszy wiersz, do jesiennego kosmosu

Dzisiejszy wiersz, do jesiennego kosmosu

W późną jesień, na polu wieje chłodny wiatr,
Wiersz napisany, patrząc na dumnie kwitnący kosmos.

Chłodny wiatr, zimna rosa,
Podobnie jak kosmos, który na swój sposób pokonuje wszystko,
My również, każdy we własnym czasie i na swój sposób,
Powoli się rozwijamy - oto przesłanie wiersza.

Nie wszyscy muszą kwitnąć wiosną.
Czasami, kwitnąc późną jesienią,
Bycie trochę spóźnionym też jest w porządku.

Każdy ma inną porę roku,
Tempo wzrostu i czas kwitnienia są różne.
W tej chwili jesteś
czyjąś wyjątkową jesienią.

To już samo w sobie jest wystarczająco znaczące i piękne.
Dla wszystkich, którzy przechodzą przez chłodną porę roku,
Mam nadzieję, że to będzie mała pociecha...

[Pełny tekst wiersza]
<Do jesiennego kosmosu>

Kosmos może kwitnąć nawet późną jesienią,
Bo potrafi zamienić chłodny wiatr w taniec,
Dumnie kołysząc się w swoim majestatycznym kształcie,
Bo ma na to czas.

Może marzyć o dotknięciu nieba,
Bo potrafi zamienić zimną rosę w klejnoty,
A opustoszałe pole w ogród,
Bo ma takie serce.

Jeszcze jesteś małą sadzonką,
Nie musisz się spieszyć.
Nie musisz drżeć z zimna.
Tak staniesz się czyjąś jesienią.

#jesiennywiersz #kosmos #późnajesień #wierszo kwiatach
#słowapocieszenia #wiersze #poezja
#kwiatkosmosu #życiecodzienne #pociecha #kosmos
#poezja #pisanie #jesiennaatmosfera
#słowapocieszenia #samopotwierdzenie #wzrost