Kiedyś i ja, mój wiersz

Ja też kiedyś, własny wiersz

Jak zima ustępuje miejsca wiośnie, tak i nasze serca zmieniają się wraz z porami roku.
Nawet w czasie chwilowej stagnacji, nowy początek zawsze na nas czeka.

Ten wiersz opowiada o "przerwaniu" i "ponownym rozpoczęciu", doświadczeniach, które wszyscy przeżyliśmy.
Może jeszcze jest to niezręczne i budzące lęk, ale mimo wszystko, robimy krok naprzód.

A kiedy Wasze "ponowne rozpoczęcie" miało miejsce?
Obyśmy wszyscy stawiali dziś mocne kroki naprzód.

<Ja też kiedyś>

Zapomniałem,
znaczenia życia.

Kiedy padał biały śnieg,
a czarna ziemia zamarzała.
Moje serce jakby przestało bić,
jakby miało już nigdy więcej nie bić.

Ale dziś,
w promieniach subtelnie wdzierającej się wiosny,
moje ciało, które myślałem, że śpi,
zaczyna się budzić.

Jeszcze jest niezręcznie,
to nowe ciepło.
I przeraża mnie,
ta nagła zmiana.

Ale teraz już rozumiem,
dlaczego przetrwałem długą zimę.
Znów nabieram odwagi,
aby powitać nową porę roku.

"Dobrze, zacznę od nowa."
Szepcząc drżącym głosem,
w ten jeszcze chłodny poranek,
stawiam pierwszy krok.

#własnywiersz #wiersz #twórczość #wiersze #tworzenie #ja_też_kiedyś
#pisanie #poeta #pisaniewierszy #mójwiersz #pisanie
#twórczość #aspirującypisarz #zbiórwierszy #utwór #cytat
#własnytekst #wiersz #cytatynadzieję #twórczość #wiersze

https://www.instagram.com/reel/DB44DQpvGrL/?igsh=MWFpem9qOXlhM2p2cg==